Wybór odpowiednich dostawców oraz ustalenie określonych warunków współpracy, jest przeważnie strategicznym elementem w całym procesie zakupowym. Możemy wyróżnić dwie przeciwstawne strategie zarządzania procesem zaopatrzenia, które są realizowane przez Kierownika ds. Zakupów.
- Strategia oparta na krótkoterminowej współpracy i wykorzystująca konkurencję między dostawcami. Przedsiębiorstwo nie jest uzależnione od jednego dostawcy, dzięki wielu źródłom zaopatrzenia możliwe jest negocjowanie i obniżka cen zakupu towarów, czyli obniżenie kosztów i zmniejszenie ceny produktu końcowego. Wiele źródeł zaopatrzenia oznacza niezależność od dostawców, ale także brak regularnych dostaw. A co za tym idzie konieczność utrzymywania zapasów, ciągłej obserwacji rynku i trudności z planowaniem sprzedaży. Trzeba się także liczyć z ewentualnymi dodatkowymi kosztami związanymi z opóźnionymi dostawami, bądź zawieraniem dodatkowych umów z racji zwiększonego zapotrzebowania.
- Strategia polegająca na długookresowej współpracy z dostawcami i synchronizacji zaopatrzenia z procesem sprzedaży. Długoterminowe umowy zazwyczaj zawierane są na bardzo preferencyjnych warunkach, więc odpada konieczność ciągłej obserwacji rynku zakupowego. Ponieważ zaopatrzenie realizowane jest w sposób ciągły, nie ma konieczności utrzymywania zapasów, a co za tym idzie odpadają koszty związane z ich utrzymywaniem. Minusem tej strategii jest ograniczona liczba dostawców i konieczność ścisłej współpracy z nimi.